Centrum Terapii Skoncentrowanej
na Przeniesieniu

Czym jest DPHP?

DPHP, czyli terapia psychodynamiczna dla wyższych poziomów zaburzeń osobowości

DPHP (ang. Dynamic Psychotherapy for Higher Level Personality Pathology) jest jedną z form terapii psychodynamicznej opracowaną przez Otto Kernberga i jego współpracowników. Została stworzona z myślą o leczeniu pacjentów z mniej poważnymi zaburzeniami osobowości. Jest to bardziej umiarkowana wersja Terapii Skoncentrowanej na Przeniesieniu (TFP), dostosowana do osób, które są zdolne dość dobrze przystosować się do wymogów rzeczywistości, mają stabilne poczucie tożsamości, potrafią nawiązywać i utrzymywać przynajmniej niektóre relacje, czy utrzymać mniej lub bardziej stałą pracę oraz osiągać wyznaczone cele.

W jakich trudnościach pomaga DPHP?

Pacjenci neurotyczni mogą mieć problemy w zakresie nawiązywania intymnych związków lub satysfakcjonujących, głębokich przyjaźni. Mogą być niezdolne do pracy na poziomie współmiernym z ich wykształceniem i umiejętnościami. Mogą też czuć przymus całkowitego poświęcenia się pracy, zaniedbując relacje międzyludzkie i inne zainteresowania. Mogą również mieć kłopot z proszeniem o pomoc lub z przyjmowaniem oferowanej pomocy. Osoby te często nie są w stanie w pełni wykorzystać swojego potencjału i cierpią z powodu objawów depresyjnych i lękowych oraz ogólnego poczucia nieszczęścia i obniżonej satysfakcji życiowej.

Jak działa terapia DPHP?

DPHP jest metodą terapii opracowaną, aby leczyć sztywność osobowości charakterystyczną dla pacjentów neurotycznych. Ma ona na celu pomóc pacjentom w uświadomieniu sobie własnych procesów obronnych oraz konfliktów wewnętrznych. Podobnie jak TFP, DPHP koncentruje się na analizie przeniesienia w relacji terapeutycznej oraz badaniu dynamiki innych relacji pacjenta w życiu codziennym. Celem DPHP jest głównie zrozumienie funkcjonowania obronnego pacjenta oraz poszerzenie jego zdolności do tolerowania własnych nieakceptowanych wcześniej części, czyli aspektów życia wewnętrznego, które dotąd były wyparte ze świadomości, ponieważ wzbudzały dużo lęku. Najczęściej wzbudzają lęk własne motywacje związane ze złością, rywalizacją, władzą oraz pragnieniami seksualnymi, a także z potrzebą bycia kochanym, podziwianym lub zaopiekowanym.

Pacjent może np. wierzyć w stwierdzenie ‘Jeśli zapragnę czyjejś miłości lub wsparcia, zostanę upokorzony’ lub ‘Jeśli zachowam się w sposób rywalizacyjny, to znaczy, że jestem złym człowiekiem’.

Osiągnięcie wspomnianych celów przekłada się na poprawę zdolności do tworzenia stabilnych i zdrowych relacji oraz możliwość przeżywania większej satysfakcji w życiu zawodowym I prywatnym.

Na podstawie:

Caligor E., Kernberg O. F. Clarkin J. F. (2017), Podręcznik psychoterapii psychodynamicznej w patologii osobowości z wyższego poziomu, Polskie Towarzystwo Psychoterapii Psychodynamicznej

Polityka prywatności

RODO

Centrum Terapii Skoncentrowanej
na Przeniesieniu