Centrum Terapii Skoncentrowanej
na Przeniesieniu

Terapia TFP opiera się na teorii relacji z obiektem, według której ludzkie motywacje / implsy są odczuwane zawsze w odniesieniu do kogoś (tzw. obiektu). W trakcie naszego życia w naszej psychice powstają pewne wzorce tych przeżyć w stosunku do obiektu. Od urodzenia funkcjonujemy w relacjach. Zbieramy doświadczenia, które następnie stanowią podstawę tego, jak przeżywamy siebie (self) oraz innych (obiekt). Kiedy na przykład małe dziecko jest głodne lub jest mu zimno, a jego opiekun jest obecny i odpowiada na potrzeby dziecka, wówczas w pamięci dziecka może zapisać się wzorzec zadowolonego, zaopiekowanego self oraz troskliwego obiektu. W sytuacji odwrotnej, kiedy opiekun nie odpowiada na potrzeby dziecka, doświadczenie to może zapisać się jako cegiełka, w której pojawia się porzucone self w relacji do zaniedbującego obiektu, czemu towarzyszy frustracja, czy złość.

Poniźej schematyczny rysunek, jak mogłoby to wyglądać w odniesieniu do naszych przykładów.

Terapia TFP opiera się na teorii relacji z obiektem, według której ludzkie motywacje / implsy są odczuwane zawsze w odniesieniu do kogoś (tzw. obiektu). W trakcie naszego życia w naszej psychice powstają pewne wzorce tych przeżyć w stosunku do obiektu. Od urodzenia funkcjonujemy w relacjach. Zbieramy doświadczenia, które następnie stanowią podstawę tego, jak przeżywamy siebie (self) oraz innych (obiekt). Kiedy na przykład małe dziecko jest głodne lub jest mu zimno, a jego opiekun jest obecny i odpowiada na potrzeby dziecka, wówczas w pamięci dziecka może zapisać się wzorzec zadowolonego, zaopiekowanego self oraz troskliwego obiektu. W sytuacji odwrotnej, kiedy opiekun nie odpowiada na potrzeby dziecka, doświadczenie to może zapisać się jako cegiełka, w której pojawia się porzucone self w relacji do zaniedbującego obiektu, czemu towarzyszy frustracja, czy złość.

Poniźej schematyczny rysunek, jak mogłoby to wyglądać w odniesieniu do naszych przykładów.

Tło teoretyczne

Co się dzieje w relacji z terapeutą?

Kernberg podkreśla, że relacja terapeutyczna staje się "polem testowym" dla pacjenta, gdzie nabieżąco można monitorować i badać jego wewnętrzne konflikty. Terapeuta pełni funkcję stabilnego, życzliwego punktu odniesienia, pomagając pacjentowi w uświadomieniu sobie nieświadomych motywów i wzorców. Kluczowe jest tu pojęcie współpracy pacjenta i terapeuty w osiąganiu celów terapeutycznych - choć pacjent i terapeuta mają różne role w tym procesie, oboje wspólnie przyglądają się i próbują poznać lepiej wewnętrzny świat pacjenta. Według Kernberga, TFP nie tylko redukuje objawy, ale umożliwia głębszą restrukturyzację osobowości, co jest kluczowe, aby utrzymać długotrwałą poprawę w funkcjonowaniu.

Oczywiście, każdy z nas zbudowany jest z bardzo różnych, niejednolitych doświadczeń. Kiedy doświadczenia te są intensywne lub często powtarzane, utrwalają się w naszej pamięci emocjonalnej i mogą funkcjonować w niezmienionej lub zbliżonej formie także w dorosłości. Często pozostają dla nas nieświadome i uruchamiają się automatycznie w sytuacjach, które mogą się wydawać podobne (na przykład przy wchodzeniu w relacje z nowymi osobami, o których jeszcze nic nie wiemy, ale czegoś już się po nich spodziewamy). Terapia TFP nastawiona jest właśnie na wspólne analizowanie tych wzorców relacji, na możliwie dokładne ich rozpoznanie i przepracowanie - czyli przeformułowanie na bardziej dla nas korzystne.

Czym jest przeniesienie?

Kluczowym elementem TFP jest analiza przeniesienia, czyli zjawiska, w którym pacjent przenosi swoje wewnętrzne, nieświadome konflikty i wzorce relacyjne na relację z terapeutą oraz innymi osobami ze swojego otoczenia. Pacjent może mieć na przykład skłonność do przeżywania innych jako krytycznych wobec niego, a przez to na przykład przeżywać lęk w kontakcie z nimi. Może ten przeżywać innych jako głupszych od siebie i tak też ich traktować, a przez to doznawać niezrozumiałego odrzucenia ze strony innych. Te wzorce często są nieświadome, ajeśli są niekorzystne, mogą znacząco utrudniać codzienne interakcje z innymi.

Czym jest TFP?

Na czym polega teoria relacji z obiektem?

Terapia Skoncentrowana na Przeniesieniu (TFP - ang. Transference Focused Psychotherapy) to metoda terapeutyczna głęboko zakorzeniona w nurcie psychodynamicznym. Została ona opracowana przez prof. Otto Kernberga, jednego z czołowych psychoanalityków zajmujących się zaburzeniami osobowości. TFP jest terapią o potwierdzonej skuteczności w leczeniu poważnych zaburzeń osobowości, jak na przykład zaburzeń narcystycznych, z pogranicza (borderline) oraz innych zaburzeń osobowości. Stworzono również wersję tej terapii przeznaczoną dla osób o łagodniejszych trudnościach, mających problemy natury bardziej neurotycznej (terapia DPHP). Dzięki temu, jest to model, który może być stosowany dla szerokiego spektrum pacjentów.

Terapia TFP opiera się na teorii relacji z obiektem, według której ludzkie motywacje / implsy są odczuwane zawsze w odniesieniu do kogoś (tzw. obiektu). W trakcie naszego życia w naszej psychice powstają pewne wzorce tych przeżyć w stosunku do obiektu. Od urodzenia funkcjonujemy w relacjach. Zbieramy doświadczenia, które następnie stanowią podstawę tego, jak przeżywamy siebie (self) oraz innych (obiekt). Kiedy na przykład małe dziecko jest głodne lub jest mu zimno, a jego opiekun jest obecny i odpowiada na potrzeby dziecka, wówczas w pamięci dziecka może zapisać się wzorzec zadowolonego, zaopiekowanego self oraz troskliwego obiektu. W sytuacji odwrotnej, kiedy opiekun nie odpowiada na potrzeby dziecka, doświadczenie to może zapisać się jako cegiełka, w której pojawia się porzucone self w relacji do zaniedbującego obiektu, czemu towarzyszy frustracja, czy złość.

Poniźej schematyczny rysunek, jak mogłoby to wyglądać w odniesieniu do naszych przykładów.

Polityka prywatności

RODO

Centrum Terapii Skoncentrowanej
na Przeniesieniu